داپاگلیفلوزین خطر بیماری مزمن کلیوی را کاهش می دهد

31 اوت 2020- داپاگلیفلوزین خطر نارسایی کلیوی، مرگ ناشی از دلایل قلبی عروقی یا بستری شدن به دلیل نارسایی قلبی و مرگ و میر ناشی از آن را در بیماران مزمن کلیوی با یا بدون دیابت نوع 2 ، کاهش می دهد.این نتیجه ی اصلی کارآزمایی DAPA-CKD بود که امروز در جلسه Hot Line در کنگرهESC 2020  ارائه شد.

آزمایش DAPA-CKD این فرضیه را آزمایش کرد که درمان با داپگلیفلوزین نسبت به دارونما در کاهش خطر وقایع کلیوی و قلبی عروقی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی (با یا بدون دیابت نوع 2) که قبلاً تحت درمان با یک دوز ثابت از مهار کننده ی آنزیم مبدل آنژیوتانسین(ACE)  یا مسدود کننده ی گیرنده آنژیوتانسین(ARB) به عنوان درمان پایه بودند، برتری دارد.

نقطه ی پایانی کامپوزیت اولیه در این مطالعه، بدتر شدن عملکرد کلیه ها(بیش از 50٪ کاهش مداوم میزان تخمینی فیلتراسیون گلومرولی [eGFR] یا شروع بیماری کلیوی مرحله نهایی)، یا مرگ به دلیل بیماری کلیوی یا بیماری قلبی عروقی بود.

نقاط انتهایی ثانویه، به ترتیب سلسله مراتبی عبارت بودند از:

·        بدتر شدن عملکرد کلیه ها(بیش از 50٪ کاهش مداوم میزان تخمینی فیلتراسیون گلومرولی [eGFR] یا شروع بیماری کلیوی مرحله نهایی)، یا مرگ به دلیل بیماری کلیوی.

·        بستری شدن در بیمارستان برای نارسایی قلبی یا مرگ قلبی عروقی .

·        مرگ و میر ناشی از همه ی علل.

برای این آزمایش از 4304 بیمار 18 ساله و بالاتر، از 386 مرکز در 21 کشور ثبت نام گردید. همه بیماران دارایeGFR ≥25  و eGFR ≤75  میلی لیتر در دقیقه در 1.73 متر مربع بودند. نسبت آلبومین به کراتینین ادرار بین≥200   و≤5000  میلی گرم در گرم ؛ و حداقل به مدت چهار هفته تحت درمان با یک دوز ثابت و حداکثر قابل تحمل از یک مهار کننده ACE یا ARB بودند (مگر در موارد منع مصرف).

بیماران به طور تصادفی، در گروه دریافت کننده ی 10 میلی گرم داپاگلیفلوزین یا دارونما یک بار در روز علاوه بر مراقبت استاندارد(به عنوان مثال یک مهار کنندهACE یاARB) قرار گرفتند. میانگین سنی شرکت کنندگان 61.8 سال و 66.9 درصد مرد بودند. در کل 2،906 بیمار (67.5 درصد) مبتلا به دیابت نوع 2 بودند.

طی یک پیگیری متوسط ​​2.4 ساله ، 197 رویداد نقطه پایانی اولیه با داپاگلیفلوزین و 312 مورد با دارونما ثبت شد. نسبت خطر (HR) برای نقطه پایانی اولیه 0.61 بود. مزیت داپاگلیفلوزین در نقطه پایانی اولیه برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و بدون دیابت نوع 2، مشابه بود.

داپاگلیفلوزین هر سه نقطه انتهایی ثانویه را در مقایسه با دارونما کاهش داد، نسبت خطرها عبارت بودند از:

·        بدتر شدن عملکرد کلیه ها یا مرگ ناشی از نارسایی کلیوی، 0.56

·        بستری در بیمارستان برای نارسایی قلبی یا مرگ قلبی عروقی، 0.71

·         مرگ و میر ناشی از تمام علل، 0.69

ایمنی و تحمل dapagliflozin با مشخصات تثبیت شده ی آن مطابقت داشت. در گروه دارونما، نسبت بیمارانی که مطالعه را به دلیل یک واقعه ی نامطلوب یا تجربه ی یک عارضه جانبی جدی ترک کردند، به ترتیب 5.7 و 33.9 درصد بود.نسبت بیماران مبتلا به این حوادث در گروه داپاگلیفلوزین مشابه بود (به ترتیب 5.5 و 29.5 درصد). کتواسیدوز دیابتی در هیچ یک از بیماران گروه داپاگلیفلوزین گزارش نشد اما در دو بیمار در گروه دارونما رخ داد. نه کتواسیدوز دیابتی و نه هیپوگلیسمی شدید در بیماران بدون دیابت نوع 2 مشاهده نشد.

دکتر Hiddo J.L. Heerspink، نویسنده ی این مقاله و استاد مرکز پزشکی دانشگاه Groningen، گفت: کارآزمایی DAPA-CKD نشان داد که داپاگلیفلوزین خطر بدتر شدن عملکرد کلیه ها یا مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی یا کلیوی را در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی با و بدون دیابت نوع 2 کاهش می دهد. این نتایج منافع بالقوه ی این دارو را برای بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی که نیاز به گزینه های درمانی بهتری دارند، برجسته می کند.

منبع:

Nephrol Dial Transplant. doi.org/10.1093/ndt/gfz290

https://www.news-medical.net/news/20200831/DAPA-CKD-trial-shows-dapagliflozin-reduces-risk-of-chronic-kidney-disease.aspx